Wie ben je:
Mijn naam is Lisa, ik ben 24 jaar . Ik werk in het dagelijks leven als begeleider in de gehandicaptenzorg, en hoop in juli 2024 mijn diploma te halen als persoonlijk begeleider. In mijn vrije tijd mag ik graag ontspanning zoeken door te gaan wielrennen en doe ik verschillende dingen op het gebied van vrijwilligerswerk.
Wanneer kreeg je te maken met Autisme:
Eigenlijk vanaf mijn geboorte, mijn broer heeft de diagnose PDD-NOS gekregen dit valt nu onder het ASS-spectrum. Toen ik klaar was met het voortgezet onderwijs besloot ik om in de zorg te gaan werken als verzorgende IG, maar in de ouderenzorg vond ik niet mijn passie en ben ik gaan werken als ondersteuner in de gehandicaptenzorg. Daar kreeg ik ook met het ASS-spectrum te maken.
Wat betekend Autisme voor mij:
Zelf heb ik de diagnose niet van Autisme, maar heb hier wel mijn hele leven al mee te maken. Voor mij zegt Autisme niet zo veel, ik merk wel in de maatschappij dat mensen stempels willen drukken op mensen die de diagnose Autisme wel hebben gekregen. Maar iemand met deze diagnose is niet de persoon autist, maar heeft dat. Het kan ook veel voordelen met zich meebrengen, mensen met de diagnose hebben vaak een gestructureerd programma, waar wij als mensen zonder de diagnose veel van kunnen leren. Ik vind het belachelijk dat mensen met de diagnose Autisme anders worden gezien. Vaak hebben mensen Autisme die het zelf niet weten, waar je dan ook niks van merkt. Ik werk natuurlijk ook met mensen die een diagnose in het ASS-Spectrum hebben, en dat vind ik eigenlijk erg interessant, je bent hierin ook nooit uitgeleerd.
Wat helpt mij in de coaching van Inge:
In het begin toen Inge bij ons kwam zat ik helemaal niet op haar komst te wachten. Weer iemand die ons kwam vertellen wat wij verkeerd deden, of dat wij overbezorgd waren. Ik zat dan ook bij de kennismaking in een gesloten houding. Maar Inge gaf het niet op, ging met mij in gesprek en kwam er snel achter dat bij mij de meeste frustratie zat in het feit dat broers en zussen vaak vergeten worden als er iemand binnen het gezin is gediagnostiseerd is met het ASS-Spectrum. Inge zegt altijd ik moet helpend zijn. En dat vond ik erg prettig. Het contact is laagdrempelig en ze ziet ons als een liefdevol gezin en niet een gezin waarin iemand zit met de diagnose ASS. Mij helpt het enorm dat Inge mij als zus betrekt en mij niet wegstopt in een hokje want ook ik mag er zijn en hoor erbij.
Wat zou ik tegen mensen willen zeggen die autisme (nog) niet kennen:
Verdiep je in het ASS-spectrum. Het is zo interessant. Je kan veel boeken vinden over het ASS waardoor je meer inzicht krijgt in wat is nu autisme. Bijvoorbeeld Geef mij de vijf is een ontzettend mooie methodiek om te lezen het wordt daar in Jip en Janneke taal uitgelegd hoe autisme in elkaar zit. En plaats mensen alsjeblieft niet in het hokje autist, dat doet niet alleen pijn voor de mensen die de diagnose hebben maar ook het gezin/de familie eromheen. Noem mensen met de diagnose geen autist, of ga niet roddelen over mensen die de diagnose hebben naar familie of gezinsleden, want dat doet veel pijn en verdriet. Wees open naar de ander en blijf vragen stellen als je dingen niet begrijpt, daar kom je zoveel verder mee dan een eigen oordeel maken terwijl je niet weet hoe het in elkaar zit.
Heb je advies voor andere meisjes, vrouwen, jongens, mannen, broers en zussen:
Blijf praten over hoe je, je voelt over het ASS, zoek mensen op die in dezelfde situatie zitten, dat praat vaak makkelijker. Vorm geen oordeel over mensen met het ASS-Spectrum. Maar het allerbelangrijkste vind ik, vergeet de broers en zussen niet van mensen die een diagnose in het ASS-Spectrum hebben. Want dat gebeurt helaas nog veel te veel. Het gaat vaak alleen maar over partners en ouders van, en bijna nergens worden broers en zussen genoemd.
Wat zou je voor jezelf wensen:
Niet zo heel veel, ik ben gelukkig, heb een lieve broer met autisme waar ik door het vuur ga. Ik hoop dat wij als gezin gezond en gelukkig blijven. Want familie/gezin liefde is zo belangrijk.
Ik wens niet zozeer voor mijzelf, maar ook voor anderen dat broers en zussen dus de brussjes niet worden vergeten maar erbij worden betrokken in het hele proces.
Wat is mijn doel:
Mijn doel is dat het meer bespreekbaar wordt wat houdt Autisme in, maar ook meer bekendheid voor brussjes.
Maar misschien is mijn hoofddoel wel om net zo’n goede begeleider in de zorg te worden als wat Inge is, daarin is zij mijn voorbeeld.
Menu
